در مباحث علمی و عقیدتی دو آفت جدی به چشم می خورد. اول فراموش کردن فضایل اخلاقی و زبان به اهانت و ناسزا گشودن و دوم آن است که شخص غیر معصومی را در مباحث علمی (خصوصا در مباحث اعتقادی) به عنوان اسوه و الگو قرار داده و اطاعت بی چون و چرا از وی را شیوه تعاملات علمی خود سازیم و هر سخنی که با آن اندیشه مخالف بود را به باد انتقاد و ناسزا بگیریم. اگر درصدد مبارزه با این دو آفات جدی نباشیم مباحث ما فاقد ارزش علمی بوده و فقط اتلاف وقت نمودهایم. به همین دلیل در صدر کلام با یادآوری دو حدیث از امام صادق(علیه السلام) بر آن هستیم تا خود و خوانندگان را از این آفات (خصوصا آفت دوم) برحذر داریم.
قال الصادق(علیه السلام): ایاک ان تنصب رجلاْ دون الحجه فتصدقه فی کل ما قال.
بپرهیز از آنکه شخصی را غیر از حجت به عنوان سرلوحه خود قرار دهی و سخن او را در تمام موارد تایید کنی [1].
قال الصادق (عليه السلام): من دخل فى هذا الدين بالرجال اخرجه منه الرجال كما ادخلوه فيه و من دخل فيه بالكتاب و السنة زالت الجبال قبل ان يزول.
هرکس این دین را بواسطه اشخاص بپذیرد بواسطه اشخاص از دین خارج می شود و هرکس دین را بواسطه کتاب و سنت بپذیرد کوه ها از بین می رود ولی اعتقاد این شخص پابرجاست [1].
قال رسول الله صلّی الله علیه و آله:
إنّی تارکٌ فیکم الثّقلین، کتابالله و عترتی اهل بیتی ما ان تمسکتم بهما لن تضلوا بعدی و لم یفترقا حتی یردا الیَّ الحوض.
عقل سلیم تأکید می کند که برای بهره برداری صحیح از یک محصول به راهنمایی که توسط سازنده آن ارائه شده است مراجعه گردد همچنین به تأکید همان عقل سلیم انسان نیز برای سعادت دنیوی و اخروی خود باید به راهنماییهایی که توسط خالق خودش به او ارائه شده است گوش فرا دهد و به آنها عمل نماید ولو اینکه آن دستورالعمل ها به ظاهر مغایر منافع او باشند و یا بی فایده به نظر برسند و وقتیکه فرمان الهی به شخص رسید وظيفه ي او فقط پذيرش فرمان الهي و تسليم شدن در برابر آن است. مثال ملموس برای این مسئله، بحث سجده ي فرشتگان و ابليس به حضرت آدم علي نبينا و آله ي عليه السّلام است. وقتیکه فرمان الهی به ابلیس رسید، شروع کرد به استدلال کردن و برهان آوردن که من از جنس آتش هستم و رو به بالا حرکت می کنم و او از جنس خاک است و به پایین تمایل دارد پس من مقام بالاتری دارم و چگونه مهتر به کهتر سجده کند؟ پس مرا معاف کن، تا تو را طوري عبادت کنم که جن و انس عبادتت نکرده باشند غافل از اينکه عبادت خدا فقط تسليم بودن در برابر اوست نه آن چيزي که به فکر شخص مي رسد و در اين مورد (سجده به غير خدا) عين عبادت خداست زيرا فرمانبرداري خالق است هرچند با فکر ظاهري قابل پذيرش نباشد. آری، اَلاِسلامُ هُوَ التَّسلیمُ [2].
این پیشگفتار از آن روی آمد تا مشخص شود که در این وبلاگ، ملاک و معیار سنجش هر حرفی، ثقلین (آیات و روایات صحیح السند) می باشند. به عبارت دیگر هر حرفی که با این دو ثقل همخوانی دارد که حرف خدا و خلیفه الله است و ما در مقابل آن تسلیمیم و حرف هایی که مخالف این دو ثقل باشند ولو اینکه از نظر فکر بشری صحیح باشند هیچ ارزشی برای ما ندارند.
با توجه به اینکه جناب آقای دکتر عباسی در بسیاری از علوم صاحب نظر می باشند، از علوم سیاسی، نظامی و مدیریتی گرفته تا حوزه ی دین و با توجه به اینکه مذهب باید به عنوان یک پایه و اساس برای هر عمل و حتی تفکری باشد و مبانی دینی هر نظریه پرداز، خشت اول او در بنای نظریه اش می باشد، لذا در این وبلاگ بر آنیم تا آرا و عقاید مذهبی ایشان را مستند به سخنرانیها و نوشته های ایشان بررسی نموده و سپس نظرات ایشان و همچنین نتایجی که از این آرا بدست آورده اند را با ثقلین (قرآن و روایات و روایات ) مورد بررسی قرار دهیم.
به نظر می رسد جناب آقای دکتر عباسی متوجه مشکلات عدیده ی موجود در جامعه (از ساختار بانک و دانشگاه گرفته تا مدرسه و خانواده و ...) شده اند اما با توجه به بحثهای ذیل به نظر میرسد کُمیت جناب آقای دکتر عباسی در زمینه ی باورهای دینی شدیداً لنگ می زند و با توجه به اینکه اساس فکری هر نظریه پرداز باورهای دینی او می باشد لذا به راه حل های ایشان در مورد مسائل مطروحه (در صورت وجود) نیز باید با دیده ی شک نگریست و لازم است نظریه های ایشان در سایر حوزه ها نیز در مطالعه ای جداگانه با استفاده از ثقلین مورد بررسی قرار گیرند.
مراجع
- بحار ج 2 ص 105
- نهج‌البلاغه، حکمت 125
نظرات شما عزیزان:
:: موضوعات مرتبط:
نظر،
،
:: برچسب‌ها:
آفات مباحث علمی,
آمار مطالب
آمار کاربران
آمار بازدید